UV-Doas tekniğini neden gaz dedektörlerinde kullanıyor?

UV -Doas tekniğinde, bir izleme yolu boyunca özel bir ışık kaynağından bir ışık ışını - yüksek basınçlı bir ksenon lamba - yansıtılır. Ksenon lambadan gelen ışık çok yoğundur ve hem görünür, ultraviyole hem de kızılötesi dalga boyları içerir. Bir alıcı tarafından alınır ve optik bir fiberden analizöre geçer. Optik fiber, analizörün bazen agresif bir ortama monte edilen alıcıdan farklı bir yere yerleştirilmesini mümkün kılar.

Analizör, ışık dedektörü, bilgisayarı ve ilişkili kontrol elektroniğine sahip bir spektrometreden oluşur. Spektrometre, optik bir ızgara kullanarak ışığı dalga boylarına ayırır. Farklı molekül türleri için farklı dalga boyu aralıklarının tespit edilmesi gerekebilir. Bu nedenle ızgara, istenen dalga boyu aralıklarının yüksek hassasiyetle tespit edilebilmesi için döndürülebilir.

Bir spektrometre en iyi ultraviyole aralığında çalışır. Bu nedenle UV-Doas tekniği öncelikle UV aralığında emilim sergileyen moleküllerin konsantrasyonlarını izlemek için kullanılır. Daha sonra UV ışığı için bir dedektör de kullanılır. Bazı durumlarda, spektrometre, kızılötesi aralığında absorpsiyonu olan moleküller için de iyi çalışır. Daha sonra spektrometre kızılötesi ışık için bir detektör ile desteklenir ve tekniğe UV/IR-DoA'lar denir.

Spektrumun tespiti, hesaplamalar Izgaradaki ışık bölünmesi, aşağıdaki şekilde ölçülen bir spektruma dönüştürülür. Dar bir yarık, dedektörün önünde yüksek hızda geçer. Süpürme sırasında sinyal çok sayıda ölçülür. Sonuç, seçilen dalga boyu aralığında ölçülen bir spektrumdur. Bu spektral okuma saniyede yüz kez tekrarlanır. Süpürme yapılırken, bireysel spektrumlar ortalama bekleyen değerlendirmeye eklenir.

Değerlendirme bir seferde bir dalga boyu aralığı için yapılır. İlk olarak, ölçülen spektrum bir referans spektrumuna, yani emilim içermeyen önceden kaydedilmiş bir spektrumla bölünür. Sonuç daha sonra, ilgili konsantrasyonun bilindiği ilgili moleküler tipler için bir veya daha fazla benzer şekilde önceden kaydedilmiş absorpsiyon spektrumları ile karşılaştırılır. Önceden kaydedilmiş her spektrum için bir büyüklük faktörü, ölçülen spektruma mümkün olan en iyi uyum bulunana kadar değiştirilir. Sonuç, ölçülen spektrumun toplandığı süre boyunca izleme yolunda bulunan moleküler tip (ler) in konsantrasyonunun ortalama değerini verir.